Blog: De Supermarktsoap

Sinds ik kinderen heb is een bezoekje aan de supermarkt een hele uitdaging. Waar ik vroeger binnen vijf of hooguit tien minuten weer bij de kassa stond met een kar vol boodschappen voor de hele week, trek ik er nu rustig een half uur voor uit. En dan heb ik met een beetje geluk boodschappen voor twee dagen. Zucht….

Elke moeder met kleine kinderen zal dit vast herkennen. En natuurlijk had ik me hier ook heus op voorbereid. Maar dat mijn bezoekjes met mijn ASS kind (autismespectrumstoornissen) steevast uitdraaien op een heuse supermarktsoap had ik nooit kunnen bedenken.

Mamma, wij gaan een boodschapje doen roept mijn zoon blij op de vrijdagochtend. Ja kind, we gaan zo, hoor ik mijzelf zeggen. Fout!!! Het woord ‘zo’ is een begrip dat mijn zoontje niet begrijpt. Veel te abstract. Dus ik corrigeer mijzelf snel en zeg: mamma gaat eerst nog even tandenpoetsen en de was doen en daarna gaan we met de bakfiets naar de supermarkt schat.

Bruggendiscussie
Zo gezegd, zo gedaan. Want hou je altijd aan je woord bij een ASS kind. Verander nooit ineens het plan, want dan heb je de poppen aan het dansen. Goed, daar gaan we dan gezellig met z’n kleine broertje in de bakfiets. We zijn nog niet goed en wel vertrokken of de ‘bruggendiscussie’ ontstaat. Z’n kleine broertje wil over de kleine brug en hij wil over de grote brug. Wat te doen? Ach, ik heb geen haast. Weet je wat jongens, we gaan over allebei de bruggen. Iedereen blij, hoera!

Supermarktdeuren
Aangekomen bij de supermarkt begint de soap. Met een rotgang klimt hij uit de bakfiets en stuift naar de supermarktdeuren. Wat is er nu zo bijzonder aan de supermarktdeuren hoor ik je denken? Ze gaan als je er voor staat open en dicht….wauw! Helemaal te gek vindt hij het. Maar hij moet wel zelf de deur laten opengaan. Anders, raakt hij volledig van de leg. Je begrijpt, dat levert nogal eens vervelende situaties op.

Soms gaat het goed, zijn de deuren dicht en komen we probleemloos binnen. Thank God! Soms gaat het minder goed en duurt het een minuut. Met de seconde zie ik hem onrustiger worden. Maar hij kan het nét aan en wij lopen naar binnen. Thank God! Maar heel soms is het zó druk en gaan de deuren niet dicht en moeten we langer dan een minuut wachten. Hij wordt dan erg boos en zet het op een brullen. Hij raakt steeds gefrustreerder en kan zich met moeite bedwingen de mensen die door deur lopen niet aan te vallen (dat deed hij voorheen wel, maar dat hebben we hem gelukkig kunnen afleren). Uiteindelijk gaat de deur altijd wel dicht en kunnen we naar binnen. Maar dit kan zo maar vijf minuten duren.

Hagelslagstrijd
Mamma, vruchtenhagel, mamma vruchtenhagel. Lieverd, die hebben we nog thuis staan probeer ik nog. Haha, dat had ik gedacht. Om een volgend drama te voorkomen pak ik maar weer een pak vruchtenhagel. Je moet eens weten hoeveel pakken er inmiddels in mijn voorraadkast staan. Ach ja, ‘de hagelslagstrijd’ heb ik verloren. Er zijn ergere dingen denk ik dan maar weer. En hagelslag gaat niet snel overstuur (maar mijn kind wel!).

Hij hoort bij mij
Als we bij de kassa komen stuift meneer al naar de uitgang. Zijn de deuren dicht, staat hij met een grijns buiten op me te wachten. Zo niet wordt hij opnieuw boos en zet het vaak weer op een brullen. Bij wie hoort dit afgrijselijk kind zie ik mensen denken. Bij mij wil ik roepen, hij kan het niet helpen hij heeft ASS wil ik roepen, het is echt een heel lief ventje wil ik roepen….. En ik voel me onbegrepen en moedeloos, maar mijn hart vult zich met liefde voor mijn zoon. Dus loop ik naar hem toe, probeer hem te kalmeren en samen wachten we op een dichte deur!

Thuisgekomen vraagt mijn ASS zoon: mam mag ik een broodje met vruchtenhagel. Waarop ik antwoord: natuurlijk schat, mamma pakt eerst even de boodschappen uit en maakt dan een broodje voor jou klaar.  Zo gezegd, zo gedaan. Genietend van zijn broodje kijk ik naar hem en denk, wat een heerlijk kind!

Mijn naam is Angenieta en ik ben moeder van 3 zoons. De oudste is 6 jaar, de middelste 4 jaar en de jongste 3 jaar. We wonen in het mooie Harderwijk. Mijn middelste heeft ASS en een ontwikkelingsachterstand. Dit heeft behoorlijk impact op ons leven. Het is niet altijd makkelijk en soms best zwaar. Maar het levert ook heel bijzondere en mooie momenten op, die ik graag in mijn blogs met jullie deel.